Een sterke kracht onder de grond Voor menig paardeneigenaar is het een voortdurende zoektocht hoe we onze paarden tot op hoge leeftijd fit kunnen houden. Dit geldt voor mij met Noah niet anders. Noah heeft regelmatig last van zijn benen en dan met name de gewrichten waar in het najaar van 2016 artrose is geconstateerd met daarbij de diagnose de ziekte van Lyme. Dit maakt het klachtenbeeld zeer ingewikkeld. De ene dag merk je niets aan hem en de volgende…
De paardenwei en esdoorns Ik heb lang getwijfeld of ik mij aan dit precaire onderwerp moet wagen, esdoorns en de paardenwei. Onlangs merkte ik tijdens een webinar die ik volgde hoeveel angst de esdoorn oproept. Daarom heb ik toch besloten om er iets over te schrijven omdat wanneer er een westerstorm opsteekt bij ons, de weide bezaaid is met blad en de zogenaamde helikoptertjes, de zaden. Graag wil ik op deze manier mijn ervaring delen zodat men met een iets…
Carex pendula en Festuca filiformis In al het tumult over natuurlijke paardenvoeding hebben we het heel veel over het toevoegen van bomen, heesters en kruiden aan het dieet van onze paarden. We vergeten dan wel eens dat de basis toch gras is. Gras kan een lastig onderwerp zijn vooral omdat het als oorzaak wordt gezien van verschillende ziekten bij paarden. Ik kijk daar genuanceerder naar mede omdat ik in de afgelopen jaren een andere ervaring op heb gedaan en het…
Chelidonium majus en Bellis perennis Het is toch altijd weer verbazingwekkend hoe de meest fragiele planten zich bij de eerste warme zonnestralen in het voorjaar weer herstellen en beginnen te groeien en te bloeien. De zachte kwetsbare bladeren van de stinkende gouwe (Chelidonium majus) hebben zeker wat te verduren van de vorst en koude. Maar zodra de temperatuur weer boven nul is en zeker wanneer de zon schijnt begint het herstel, ook zie je dan in de directe omgeving van…
Medicago sativa In mijn eerdere overdenking ‘Leguminose oftewel vlinderbloemigen‘ die ik in juni 2020 schreef vroeg ik mij af of het wel verstandig was om luzerne bij te voeren in de winter. Omdat de winter een periode van schaarste betekent bij de in het wild levende paarden, liet ik mijn gedachten gaan over het bijvoeren van planten met een hoog eiwitaandeel die normaal dan niet beschikbaar zijn. Deze periode is normaal bedoeld om de vetreserves die de paarden in het…
Stellaria media en Capsella bursa-pastoris Ook al is het nu begin december, er zijn nog steeds plantjes die door blijven groeien. Zo lang het niet vriest kunnen ze zelfs nog bloeien, maar ook vrieskou laat ze niet afschrikken. Ze zien er fragiel en kwetsbaar uit maar zijn ontzettend sterk, vogelmuur (Stellaria media) en gewoon herderstasje (Capsella bursa-pastoris) zijn twee van die taaie doorzetters. Vogelmuur (Stellaria media)Vogelmuur heeft zachte groene stengels en zachte ronde groene blaadjes met lichte beharing. Het wordt…
Zingiber officinale Zoals misschien wel bekend is ben ik een groot voorstander van het aanbieden van inheemse planten aan mijn paarden. Het liefste laat ik mijn paarden vrij lopen in de bossen zodat ze daar zelf kunnen zoeken naar wat ze nodig hebben. Daarnaast ben ik ook nog zelf opzoek naar manieren om de variatie in het aanbod te vergroten. Soms maak ik dan toch een uitstapje naar de zogenaamde exoten. Dat gember een exoot is kan je wel zeggen…
Ilex aquifolium en Hedera helix Nu het november is zal het niet zo heel lang meer duren voordat de meeste bomen en heesters kaal zijn. Dan worden de planten die hun blad in de winter behouden extra zichtbaar. De heersende opvatting over wintergroene bomen en heesters is dat ze giftig zijn voor paarden. Is dit ook zo of kan je het ook iets genuanceerder bekijken? Hulst (Ilex aquifolium)Aan het einde van de vorige winter was het voor het eerst dat…
Juglans regia en Phragmites australis Graag schrijf ik over wat op dit moment favoriet is bij Noah en Molly. Meestal zijn dat planten die ze zelf in het bos uitzoeken om te eten. Zowel de walnoot als het riet komen we echter eigenlijk niet tegen hier in het bos. Er groeit wel een jonge walnootboom waar we regelmatig langs komen maar de takken zitten te hoog voor de paarden om ervan te eten. En riet groeit bij voorkeur op vochtige…
Sorbus aucuparia en Corylus avellana Ik kan het mij nog heel goed herinneren, die eerste keer dat Noah van een lijsterbes at. Het was de avond voordat we op vakantie zouden gaan en tijdens een bosrit nam hij een grote hap van een lijsterbes, zowel het blad als de rijpe oranje bessen. Paniekerig probeerde ik het uit zijn mond te trekken maar natuurlijk was het al te laat en slikte hij het door. Toen wist ik nog niet wat ik…