Wat anderen zeggen
Lees hier over de ervaring van anderen.
De laatste jaren leer ik steeds meer mensen kennen die tot het besef zijn gekomen dat wat in de paardenwereld doorgaans als “normaal” wordt beschouwd, eigenlijk heel erg raar is. Paardenwelzijn heeft veel kanten; barefoot en bitloos is al een heel mooi begin. Goed ruwvoer, ruimte en een kudde vrienden zijn logische vervolgstappen, maar betekenen ook vaak een flinke verandering in het management wanneer je paard op een klassiek pension staat. Een ander bijzonder concept, los van hoe je paard gestald is, is om hem niet meer te zien als “dier waar je je wil aan oplegt”, maar als partner, vrij om zelf keuzes te maken (die jij ook respecteert). Het paard wordt lichamelijk gezonder door het toepassen van de eerste 5 concepten (barefoot, bitloos enz.), maar mentaal wordt-ie zo veel sterker door de keuzevrijheid en het vertrouwen dat-ie van jou kan krijgen.
En het mooie is: die fysieke en mentale gezondheid ligt voor het oprapen. Letterlijk! Je hoeft er alleen maar naartoe te lopen… En dat is precies wat Marsha en ik zijn gaan doen: vanuit de weide linksaf, door een grote poort het Reichswald in, halstertouwen los en vervolgens heerlijk vrij wandelen. Ik mocht een gastrol vervullen in een kudde individuen, een kudde waarin iedereen elkaar in de gaten hield. Eerst wij voorop, dan weer Noah, om vervolgens Molly als een malloot voorbij te zien stuiven. De tweebenigen konden af en toe rusten wanneer de vierbenigen even gingen grazen van al het goede waar het bos in voorziet. En wat konden wij anders dan de paarden laten, want ze weten donders goed wat ze wel of niet kunnen eten, waar ze op dat moment behoefte aan hebben. Om zich vervolgens weer bij ons aan te sluiten, op weg naar het volgende hapje…
Tijdens de wandeling (van een uur of 2) zijn tal van gespreksonderwerpen voorbij gekomen. Marsha vertelt graag over de natuur, de eetbare planten en kruiden die we tegen kwamen, dat haar opvalt wat Noah en Molly nu weer wel (of juist niet) eten, welke kruiden precies waar goed voor zijn. Ik was m’n aantekeningenboekje helaas vergeten, maar gelukkig schrijft Marsha hier ook mooie blogteksten over (die ze, als het goed is, nog ooit gaat bundelen tot een boek).
Ik raad iedereen aan om te gaan wandelen met je paard. Het hoeft niet meteen los, maar geef ’m de vrijheid dat hij mag bepalen waar jullie lopen, en waar jullie even stoppen om te grazen. En als je het eerst een keer wilt meemaken, boek dan een wandelsessie met Marsha. Het voelt echt fantastisch!
Geschreven door Ron van Zon