Noodzakelijk groen naar eigen keuze
Zoals misschien wel bekend is wandel ik veel met mijn paarden. De wandelingen zijn onder andere bedoeld voor extra beweging. Ondanks dat Noah en Hanna op een track staan en de mogelijkheid hebben om 24/7 te kunnen bewegen denk ik dat ze dat niet genoeg doen. Paarden die leven in een perfect ontworpen open stal zouden tussen de 10 en 12 km per 24 uur lopen. Wilde paarden leggen zo’n 20 tot 30 km per 24 uur af. Dat is een groot verschil, hier komen mijn paarden lang niet aan. Aangezien de beweging voor het lichaam van groot belang is, een paard is daarvoor gemaakt, ga ik dus regelmatig, bijna dagelijks, met ze wandelen.
Een andere reden voor het wandelen is het grazen. Tijdens het wandelen hebben Noah en Hanna de mogelijkheid om van verschillende planten te eten. Op deze manier wordt hun dagelijkse dieet, dat voornamelijk uit hooi bestaat, aangevuld. Op internet/facebook zie ik dat steeds meer mensen dit met hun paarden gaan doen. Maar dit wordt dan vaak ten onrechte snack-wandelen genoemd. De verse planten die ze eten tijdens het wandelen zijn geen extraatje maar ze zijn noodzakelijk. En is zeker niet te interpreteren als een ongezond extraatje dat je beter achterwege kan laten. Evolutie zonder mineralenbrokken
Ik verkies ook het wandelen boven het knippen/plukken van planten omdat paarden zelf andere planten kiezen dan dat wij doen. Ik merk heel duidelijk dat vooral Noah de geknipte planten eet omdat het beter is dan niets. Als ik bijvoorbeeld een dag geen tijd heb om met ze te wandelen dan breng ik een grote bos met vers geknipte planten mee. Omdat ze verder geen andere verse planten tot hun beschikking hebben eet Noah het op en weet ik dus niet zeker of hij het nodig heeft. Hanna is meestal niet zo hoffelijk en eet er alleen van als ze het nodig heeft. De onnatuurlijke situatie (op een track) zorgt er onmiddellijk voor dat ze een andere keuze maken dan dat ze dat in vrijheid zouden doen. Ze ‘scannen’ planten die ze tijdens een wandeling tegen komen, aanraken met hun neus, maar niet eten. Er zijn wel uitzonderingen bijvoorbeeld Grote brandnetel (Urtica dioica). Deze wordt door Noah ook vers gegeten maar door Hanna alleen als ze even gelegen hebben en de ‘prik’ eraf is. Een ander voorbeeld is beuk (Fagus sylvatica) deze eten ze zelden als ik ze afgeknipt heb. Maar in het bos eten ze deze wel graag rechtstreeks van de bomen. Al lijkt het of niet elke boom geschikt is om te eten. Soms lopen we een uur en eten ze geen hap van de beuken. Plotseling blijven ze bij een beuk staan eten ze hem bijna kaal. Dit geldt ook voor varens. Ze eten alleen op specifieke plekken in het bos van de varens en maar op een paar momenten in het jaar.
Een ander alternatief voor vers groen zijn gedroogde kruiden. Dit is ook een mooi alternatief voor als je een keer geen tijd zou heb om met de paarden te gaan wandelen. Hierbij moet je wel letten op de medicinale werking. Gedroogde kruiden kunnen sterker werken en omdat je snel grote hoeveelheden geeft heb je een hogere dosering. Daarom zou ik deze alleen gebruiken op therapeutische basis, vaak heb je aan 10 gram (gedroogd) al genoeg om resultaat te hebben. Daarbij geldt bij Noah en Hanna dat alles wat in een emmer zit fantastisch is. Dus door bijvoorbeeld geweekte hooibrokken te voeren met gedroogde kruiden wordt dit meestal wel gegeten. Ook hier zorgt de onnatuurlijk situatie dat hun instinct aan de kant gezet wordt en dat ze kruiden eten die ze niet op dat moment nodig hebben. Dit is ook zeker het geval bij kruiden-mixen. Daarom raad ik aan om gedroogde kruiden per soort aan te bieden. Tenzij het op therapeutische basis is dan kan een samenstelling een betere werking geven.
Dus het beste wat je kan doen om je paard een natuurlijk en compleet dieet te geven is lekker wandelen en onderweg laten grazen. Dit grazen is een noodzakelijke aanvulling en zeker geen luxe en ook geen snack!
Keuze maar niet vrij Ieder zijn eigen vrije keuze